AR:
هجرة هي رحلة هجرة شعرية وموسيقية بحثًا عن وطن جديد. بلد حيث يمكن
للأحلام أن تنبت وتنمو وتُحصد. إنها رحلة إلى بلاد وراء الجبال، حيث يُترك الماضي خلف وحيث لا يوجد الحنين للوطن
NL:
Leven in het Westen is een leven dat je meedraagt van je ouders. Elke dag wordt dat leven zwaarder tot het ondraaglijk wordt. Leef je een leven voor jezelf, of voor je ouders? Je belandt in een tussenpositie, met je ouders, jezelf, sociale verwachtingen en je toekomst.
Reis met mijzelf
Hijra is een poëtische en muzikale migratiereis, op zoek naar woorden die een verhaal kunnen schrijven op oosterse klanken. Een reis van het Midden-Oosten naar het Westen, het “paradijs achter de bergen.” Het gras lijkt altijd groener aan de overkant. Je hele leven hoor je verhalen over het leven achter de bergen, verhalen die je dromen worden. Je besluit op reis te gaan, in de hoop deze plek te vinden en het je thuis te noemen. Je wilt een betere toekomst opbouwen en je ouders trots maken. Maar de reis verloopt niet zo soepel als de verhalen die je gehoord hebt. Onderweg word je geconfronteerd met sociale, culturele en politieke verschillen. Daarnaast krijg je heimwee. Niet alles is wat het lijkt; het gras lijkt inderdaad groener aan de overkant. Ondanks de verwachtingen ga je door, voor je toekomst, maar ooit hoop je terug te keren naar je vaderland.
Tussen hier en daar
Met de gedachte dat je ooit terug zult gaan, heeft onze generatie – de eerste generatie immigranten uit het Midden-Oosten – moeite om zich thuis te voelen in Nederland, terwijl onze ouders juist hierheen zijn verhuisd om een beter leven voor ons te creëren. We zijn altijd op zoek naar een betere toekomst achter de bergen. Maar als je die eenmaal hebt gevonden, verlang je naar het vaderland en wat je hebt achtergelaten. Als eerste generatie immigrant moet je dankbaar zijn voor wat je hebt, carrière maken, je cultuur en geloof behouden, terwijl je ook de druk van je ouders en familie voelt. Een tussenpositie waar je nooit uit zult komen en die iedere immigrant met zich meedraagt.
De voorstelling is een reis van elke immigrant; tenslotte zijn we allemaal immigranten in het leven, op zoek naar een betere toekomst. Het kan een eenzame reis worden tussen al die mensen.